Biografie Katrien Caymax

17-3-1951 / 14-9-2016 

Na haar studies grafiek en schilderkunst aan de kunstacademie te Hasselt verbleef Katrien Caymax voor langere periodes in het buitenland. Ze vervolmaakte en voedde haar kunst met impulsen van buitenaf.  Zo verbleef ze twee jaar in Marokko. Ze bracht ook verschillende jaren door in een afgelegen bergdorpje in Asturië (in het noordwesten van Spanje),. Ze werkte in Zwitserland, waar haar uitgever Schindler zorgde voor verdere verspreiding van haar werk in Duitsland en Oostenrijk. Ze opende een atelier in Brussel. In 1980 leerde ze aan de universiteit van Belgrado de techniek van aquatint als de basis van kleurengrafiek kennen. De kleur bracht haar in die periode opnieuw tot schilderen (pastel). Lange tijd had ze een atelier in Vorselaar (Antwerpen).

"Ik kom uit de duisternis en mijn hele streven is een weg naar het licht geweest. Dat kun je perfect volgen in mijn werk. In de loop der jaren is het werk groter geworden, lichter en kleurrijk."

Aanvankelijk maakte Katrien Caymax strenge zwart-wit etsen in een uitgesproken expressionistische stijl, geïnspireerd door het Duitse expressionisme. Gaandeweg groeide de behoefte meer licht en kleur in haar werk te brengen. Dit vormde meteen de drijfveer om een eigen etstechniek te ontwikkelen. De koperplaat werd vervangen door de kunststofplaat en na jaren van intens experimenteren slaagde ze erin een geheel eigen, prachtig kleurenpalet samen te stellen. Haar nieuwe etstechniek betekende een ware vernieuwing voor de grafische kunst.
De kleurrijke prenten met hun figuratieve uitstraling werden zeer goed ontvangen. Er volgden tentoonstellingen in België, Frankrijk, Nederland, Engeland (Londen), Duitsland, Spanje en Amerika (New York) Haar werk werd aangekocht door de Belgische en Franse Overheid, de Nationale Bank van Zwitserland, het Vizo te Brussel en de Koninklijke Bibliotheek Albertina te Brussel.

Katrien Caymax wordt beschouwd als één van de belangrijkste Vlaamse grafici. In ’99 kreeg ze een overzichtstentoonstelling van 30 jaar grafisch werk in het Museum Kempenland te Eindhoven en in 2006 in het Jakob Smitsmuseum in Mol.

In 2004 verraste ze door de stap te zetten naar de digitale grafiek, ecologischer en onuitputbaar. Met dezelfde kenmerkende gedrevenheid en drang naar perfectie exploreerde ze deze nieuwe wereld en maakte zich de schat aan mogelijkheden in kleuren en lijnenspel die deze techniek bezorgt, eigen. Ze wist op een unieke wijze de jarenlange ambachtelijke ervaring te combineren met deze nieuwe technologie.

Technisch bekeken is Katrien Caymax zeer veelzijdig en sterk geëvolueerd. Maar de stijl en thematiek zijn onveranderd gebleven en reflecteren haar persoonlijkheid. De vrouwenfiguren, in een sublieme compositie neergezet, zijn bijna mythische figuren, badend in een melancholische sfeer. Het sprookjesachtige doet vaag aan de kunstenaar Marc Chagall denken.

De vrouwen in haar werk zijn ongrijpbaar.

De figuren zijn enigszins gedeformeerd, geabstraheerd. Het beeld prikkelt het verlangen en de dromen. Tegelijk houdt de melancholische, introverte blik van de vrouw, vaak met neergeslagen ogen, zich afwendend, je op een afstand. Die paradox intrigeert.

De krachtige, vloeiende lijnen en ogenschijnlijk vormelijke eenvoud houden de emoties en de verbeelding in toom. De dieperliggende lagen worden gemaskeerd door het aantrekkelijke felle kleurenpalet.